KIHAM

          Kręgi Instruktorów Harcerskich im. Andrzeja Małkowskiego zaczęły powstawać jesienią 1980 roku. W dniach 25-26.X.1980 w Warszawie odbyło się spotkanie instruktorów z różnych środowisk, na którym utworzono Porozumienie Instr. Harc. im. A. Małkowskiego, przekształcone w miesiąc później w Porozumienie KIHAM. Zasady Porozumienia zostały zatwierdzone przez Radę Naczelną ZHP 19.VI.1981 r. W skład porozumienia weszło 28 kręgów a przewodniczącym trzyosobowego prezydium został hm. Stanisław Czopowicz. Celem ruchu była odnowa moralna harcerstwa, łączenie wysiłków zmierzających do wychowania przez osobisty przykład instruktora, przywrócenie właściwego miejsca metodyce harcerskiej, pogłębienie wiedzy instruktorskiej i kształtowanie charakterów instruktorów przez ich pracę nad sobą, wyrabianie tolerancji światopoglądowej, kultywowanie tradycji harcerskich. Jednym z warunków przynależenia do kręgów było prowadzenie bezpośredniej pracy z młodzieżą. Działania KIHAM, m.in. wydanie zalecenia o stosowaniu innej niż statutowa roty Przyrzeczenia Harcerskiego, spowodowały ostry konflikt między władzami ZHP a Ruchem. W wyniku działań Rady Naczelnej ZHP dążących do zdelegalizowania Ruchu wiele Kręgów podjęło decyzję o samorozwiązaniu lub wystąpieniu z ZHP i utworzeniu niezależnych ruchów harcerskich. Wielu instruktorów z KIHAMu przyczyniło się do powstania Związku Harcerstwa Rzeczypospolitej w 1989 roku. Pierwszym przewodniczącym został hm. Tomasz Strzembosz.